“We are in it for the music. Nothing more, nothing less.”

Door Shanice Peeters, 29 mei 2018

Judgement Fest staat al bijna voor de deur en ter gelegenheid van dit veelbelovende evenement, stelde ik kort een aantal vragen aan Roza Parks, één van de vele acts die op Judgement Fest zullen optreden.

Roza Parks is een band bestaande uit vier jonge mannen, die elkaar hebben leren kennen op school. Voor de laatstejaarsshow van die school richtte ze een bandje op. Dat bandje is blijven bestaan en inmiddels zijn ze heel wat gegroeid, misschien wel tot de meest ver-wave-de band ten oosten van Londen, zoals ze zichzelf zouden omschrijven.

In 2011 brachten ze hun eerste EP uit en niet veel later, in de zomer van 2012, verscheen het eerste album van de band, geproduceerd door niemand minder dan Mario Goossens (drummer van de bekende band ‘Triggerfinger’). Mario en Roel (zanger en gitarist van de band), kennen elkaar van vroeger. De band vertelde me dat ze niet lang nodig hadden om te beslissen wie het eerste album van Roza Parks zou gaan producen “op het moment dat we een producer nodig hadden voor het eerste album was de keuze snel gemaakt. We hebben hem wel moeten overtuigen, maar ook de EP van 2017 heeft hij geproducet en ook het tweede full album (2019) zal weer door hem in goede banen geleid worden”. De samenwerking met Mario gaat bijzonder goed zeggen ze “werken met hem lijkt niet op werken: hij is een perfecte mentor – weet waar hij én wij naar toe willen – is streng maar rechtvaardig – en bovenal mogen we hem ondertussen een vriend noemen. Wat moet een mens meer hebben?”

Om alvast in de sferen te komen van Judgement Fest, luisterde ik een aantal nummers van de band waaronder ‘Markers’ en ‘Longshore drift’. Wanneer ik de band vraag wat deze nummers nu eigenlijk betekenen en wat ze hiermee willen overdragen zijn ze duidelijk; Ze doen het om muziek te maken, niet meer, niet minder. Muziek maken is het leukste om te doen. Toch zijn er ook serieuzere kanten aan de teksten “Er zitten zeker en vast verwijzingen in naar wetenschap, politiek, filosofie, en de lichte dingen des levens. De laatste EP was alleszins een reactie op de vluchtelingencrisis”. Wat ze vooral willen is dat iedereen gewoon lekker mee gaat op de muziek en dat ieder voor zich eruit haalt wat ervoor zichzelf in zit.

De band draait inmiddels alweer even mee in de muziekwereld. Ze hebben een hoop mogen meemaken. Het meest bijzondere wat ze samen hebben mogen meemaken is volgens de band toch wel de samenwerking met Greg Gordon (topmixer en engineer) voor het eerste album. “Joris en Roel zijn samen met Mario het album in L.A. gaan mixen samen met Greg Gordon, een ervaring voor het leven.” Aldus de band zelf. Wat de toekomst brengt weten ze niet, ze bekijken het van plaat tot plaat en willen dit zo goed mogelijk doen. Wat ze echter niet meer hopen mee te maken is nog eens een geflopte tour “We hebben ooit een tour gepland, of eerder laten plannen, en dat is uiteindelijk helemaal niks geworden. Zonde…”.

Omdat De Oefenbunker veel jongeren aantrekt en ook een podium biedt aan jonge muzikanten, vroeg ik de band ter afsluiting of zij wellicht tips hebben voor deze jonge talenten en dat hebben ze! “Veel spelen, veel amuseren, muziek maken en zeker niet proberen te voldoen aan wat de mensen verwachten.” De gouden tip volgens Roza Parks.

Roza Parks, 9 juni te zien én horen in Poppodium De Oefenbunker te Landgraaf tijdens Judgement Fest, zij hebben er zin in, en wij ook! Zorg dat je erbij bent! Info & Tickets via https://www.facebook.com/events/837470203099567/